วิธีทำให้กระต่ายอารมณ์ดี

วิธีทำให้กระต่ายอารมณ์ดี
จากประสบการณ์ตรงนะครับ
1.ใช้อาหารที่เขาชอบ หรืออาหารอร่อย แปลกใหม่  เช่นขนมปังโฮลวีตหอมๆ หรือขนมขนมปังธัญพืช หรือชีวจิตหอมๆ ให้กินนิดหนึ่งพอเป็นกระใส ก็เหมือนกับคนอ้วนได้กินของมันกรอบแหละครับ ถึงไม่ดีต่อสุขภาพคนอ้วนก็ชอบ ดังนั้งอย่าให้น้องต่ายกินมากนะครับ ( ปล.อย่าให้มันกินกัญชานะครับ เดียวมันจะติด )
2.พาไปที่นุ่มๆกว้างๆเช่นเตียงคู่8ฟุต(6ฟุตก็ได้นะครับ) แต่ระวังฉี่นะครับ อันนี้น้องๆเขาจะชอบมากเหมือนเด็กได้กระโดนบนเบาะแนะนำนะครับวางเบาะไว้ข้างล่างตรงพื้นจะชอบมาก เข้าจะวิ่งไปวิ่งมา อย่างสนุกและกระโดดป๊อปคอร์นเลยนะครับ
3.ทำความสะอาดส้วมให้ ถ้าส่วมเป็นหมอนให้ซักตากแดดให้แห้งระหว่างนั้นเอาหมอนสำรองไปก่อน
4.ลูบหัว/สางขนให้ด้วยมือ หรือหวี แปรง แนะนำมือดีที่สุดครับ อันนี้แล้วแต่นิสัยแต่ละตัวด้วยนะครับ บางตัวไม่ชอบเลย เอาหัวดันมือทิ้ง บางตัว เอามือแปะพื้นไว้เฉยๆ ห็เอาหัวมามุดมือ ให้ลูบให้ลูบ
5.เล่นกัน แนะนำว่าอย่ารุนแรง ถ้ามันส่งเสียง ฮึ่ม! แปลว่าไม่ชอบ ให้หยุดซะ และอุปกรณ์ แนะนำ ตุ๊กตาสัตว์ ขนฟูๆ
6.การปล่อยไปเล่นในสนามหญ้า อันนี้อาจยากหน่อยครับ สำหรับคนไม่มีพื้นที่แนะนำเป็นข้อๆนะครับ
6.1ใครที่ต้องนำกระต่ายไปวิ่งเล่นสนามหญ้าที่อื่นนะครับ แนะนำเลยว่าถ้าเป็นไปได้อย่าผูกเชือกนะครับ เขาไม่ชอบ
ให้ใช้วิธีล้อมรั้วแทน เช่น รั่วลวดตาข่าย ตอกหมุด สูงซัก40cmขึ้นไป ล้อม ซัก6มุม  พื้นที่ก็พอให้วิ่งได้ไกลหน่อยก็ดีนะครับ ระวังเรื่องสุนัขด้วยนะครับ และต้องคอยเฝ้าครับ เขามุดรั้วได้ ถ้าเสาหรือมุดห่างกัน
และขุดได้ครับ
6.2ให้มีสวนหลังบ้าน หรือพื้นที่รอบบ้าน ก่อนปล่อยไปเราต้องเช็คว่ามีสุนัขมากวนหรือเปล่าครับ ถ้าไม่มี ก็ลองเปิดประตูออกไปเลยครับ แต่ก่อนหน้านั้นต้องปล่อยให้วิ่งเล่นในบ้านซักหลายๆวันก่อนนะครับ เขาจะได้รักบ้าน พอปล่อยไป พอเหนื่อยหรือหิวเขาจะกลับมาเองครับ ( มีกำแพงหรือรั้วกั้นนะครับ จะดีมาก หรือเฝ้าครับ เตรียมแหไว้ด้วย อาจได้ใช้  )

ข้อควรระวังครับ กระต่ายผมเคยโดนคนงานไล่ฆ่า เพื่อจะจับกินครับ  เลยหนีหายเข้าป่าไปเลยครับ
ผ่านไป2อาทิตย์ นึำว่าโดนคนงานฆ่าไปกินแล้วนะครับ (คือมีคนมาเล่าให้ฟังว่าคนงานไล่ฆ่ากระต่ายผมอยู่ ตอนผมไม่อยู่ กว่าจะรู้ก็อีกวันนะครับ ) โดยปกติแล้วกระต่ายผม เข้าป่าทีไม่เกิน3วันนะครับ พอเย็นวันนั้น คนงานเลิกงานกันหมด ตอนเย็นๆใกล้ค่ำ มันก็วิ่งกลับเข้าบ้านเลยครับ ดีใจมาก แฟนผมร้องให้เลย ตอนกลับมาตัวมันยาวมาก ผอมมาก จากตัวขาวๆเป็นสีน้ำตาลแดงเลยครับ ก็เลยแบนมันห้ามออกจากบ้านเป็นเดือน
อย่างตอนนี้ผมก็ปล่อยลูกทั้งสามไปเล่นนอกบ้านครับ โดยปกติแล้วผมจะปล่อยตอนกลางคืนครับ พอจะเช้าเขาก็พากันกลับมาเองครับ พร้อมกันด้วยนะครับ
เรื่องปล่อยไปนะครับ ต้องดูแลเป็นพิเศษนะครับ โดนปกติและต้องเปิดประตูไว้ตลอดเวลา เพื่อหนีภัยมา จะได้เข้าบ้านได้
แต่ถ้าปล่อยไปช่วงเช้าๆ แปปเดียวก็กลับมาแล้วครับ ไม่ค่อยสู้แดด
 แต่ปล่อยไป จะป๊อปคอร์นนะครับ พอหลังจะติดใจ พอค่ำนี้ออกันอยู่หน้าประตูกัน

แต่ตั้งระวังอย่างมากนะครับ ทั้งเรื่องความปลอดภัย และเรื่องการที่ชินกับอิสระภาพ ที่มากกว่าเดิม ซึ่งจะทำให้ดื่อกว่ากลุ่มที่เลี้ยงอยู่แต่ในกรงนะครับ และมีความเป็นปัจเจกบุคคลสูง หลัง จะไม่ยอมให้เราอุ้มหรือลูบก็ได้นะครับ

7.จับหงายท้อง แล้วลูบ ให้เคลิ้ม อันนี้ทำไม่ได้กับทุกตัวนะครับแล้วแต่นิสัย พอเคลิ้มแล้วก็ป้อนขนมอร่อยให้กิน มันก็จะหลับตาแล้วเคี้ยวหนุบหนั๊บ

ข้อควาระวัง
ในข้อ1 เรื่องอารหารที่น้องกระต่ายชอบมันอาจจะไม่ดีต่อสุขภาพเสมอไป จะว่าไปผมก็ชอบกินแต่ของทำลายสุขภาพ กินได้แต่อย่ามากครับ และรัวังมันจะติดครับ เช่นมาม่า ตอนนี้เวลาผมจะต้้มกิน ต้องแอบกินแอบต้ม ข้าวสุก ข้าวสวยก็เช่นกันครับ วางจานปุ๊บวิ่งเข้ามากินคาจานผมเลยครับ เผลิอวางห้อมหุ้งข้าวไว้ มันก็เปิดกินเองได้ บางครังหน้า-ปากก็โดนลวกครับ หน้าสงสาร แต่ก็ตลกนะครับ

8.มอบของนุ่มๆให้เขา เช่นหมอบใบใหญ่ ผ้านุ่มให้กัดให้ลาก อันนี้ก็ไม่ค่อยแน่ใจนะครับ แต่ผมดนยึดของเหล่านี้ตลอดครับ T^T

เช่นบนสุดจะเห็นกระต่ายตัวหนึ่งเป็นโลโก้ใช่ไหมครับ ตัวนั้น ชื่อข้าวเกรียบครับ ชอบมานอนข้างเราแบบนิ่งๆไม่ดื่อ แล้วฉี่นิ่งๆเนียนๆ แบบไม่ยกหางหรือขา -*- โหดมาก หลายครั้งแค่เอาตูดมาพิงหรือเอาตัวมาแนบ -*- แต่แล้ว โอ้ว!!!!!!!!!

คณิตกรณ์

ระหว่างที่ผมเถียงกันกับรุนน้องว่า คอมพิวเตอร์ มีคำเฉพาะของมัน ส่วนรุ่นน้องบอกว่า มันแปลไทยว่า เครื่องประมวลผล
ผมก็เลยเซิทหาอยู่พักหนึ่ง แล้วก็ได้เจอบทความนี้ของคุณ จิ๊กกี [14 มี.ค. 52 7:43] ( IP A:194.209.66.41 X: )
จาก http://www.pantown.com/board.php?id=9908&area=4&name=board5&topic=338&action=view
และ คุณสรจักษ์ ศิริบริรักษ์  จากนิตยสาร แพรว 25 ธันวาคม 2549
วิชาคณิตกรณ์
สัปดาห์ที่ผ่านมาผมถูกรุ่นน้องขอร้องให้ไปบรรยายกะทันหันวันรุ่งขึ้นเรื่อง
>
>
> การใช้คอมพิวเตอร์เบื้องต้นที่ศูนย์ฝึกอบรมของหน่วยราชการ เพราะวิทยากรซึ่งก็คือ
> สามีของเธอป่วยกะทันหัน เธอให้ข้อมูลว่าผู้เข้ารับการอบรมชุดนี้เป็นข้าราชการ
> ที่ถูกบังคับให้มาอบรมเพราะไม่ผ่านการประเมิน ความรู้ด้านสารสนเทศ บางคน ซีแปด
> ซีเก้าแต่มีแนวคิดศักดินา เห็นเอกชนคนไม่มียศเป็นบริวารไปหมด ขอให้ผมอดทนบรรยาย
> ให้จบตามหัวข้อ อย่าโต้ตอบ ผมรับปาก
>
> เมื่อไปถึงห้องบรรยาย
> ผมก็เริ่มเข้าใจคำพูดของรุ่นน้องแต่ละคนคุยกันอื้ออึงขณะผมแนะนำตัว
>
>
> ชายคนหนึ่งพูดเสียงดังให้ผมสอนวิธีแชตหาคู่ การดูคลิปวิดิโอและเว็บไซต์โป๊
>
>
> หลายคนหัวเราะสนับสนุน ผมต้องตะล่อมให้เข้าสู่บทเรียนว่า
>
>
> "ได้ครับ แต่ต้องหัดเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ก่อน จึงจะเข้าไปดูได้"
>
>
> ได้ผล ทุกคนเริ่มหาปุ่มเปิดเครื่อง และความโกลาหลก็เริ่ม
>
>
> เพราะวิธีเปิดปิดของเครื่องแต่ละรุ่นไม่เหมือนกัน
>
>
> และที่น่าเวียนหัวที่สุดคือ ทำทุกอย่างแต่เครื่องไม่ทำงาน
>
>
> หาอยู่นานจึงพบว่าปลั๊กไม่ได้เสียบแค่เปิดครบทุกเครื่องก็ถึงเวลาพักทานกาแฟแล้ว
>
> หลังหมดเวลาพัก
> ผู้เข้าอบรมก็ยังยืนสูบบุหรี่หรือจับกลุ่มคุยกัน
>
>
> ผมต้องประกาศผ่านไมค์เชิญเข้าห้อง บางคนมองด้วยความไม่พอใจ
>
>
> ผมชี้แจงว่าต้องรีบสอน "เพราะยังมีอุปกรณ์ต่อพ่วงอีกมากมายที่ต้องเรียนรู้
>
>
> เช่น มอนิเตอร์ คีย์บอร์ด เมาส์ โมเด็ม ยูพีเอส..."
>
>
> คุณพี่ผู้หญิงคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมาว่า
>
>
> " ขอโทษนะคะ ตามระเบียบสำนักนายกฯ เวลาพิมพ์เอกสารราชการต้องใช้ภาษาไทย
>
>
> ช่วยแปลไอ้เตอร์ๆ เด็มๆ อะไรของคุณให้เป็นคำไทยหน่อยได้ไหมคะ
>
>
> จะได้ก่อประโยชน์กับการทำงานบ้าง..."
>
>
> มีเสียงลอยมาตามลดให้ได้ยินจากท้ายห้องว่า
>
>
> เด็กสมัยนี้ ติดไทยคำฝรั่งคำอยากให้รู้ว่าจบนอก
>
> ผมฉุนกึก สูดหายใจยาว
>
>
> "ได้ครับ งั้นเอาใหม่ เรารู้วิธีเปิดเครื่องคณิตกรณ์แล้ว
>
>
> บางเครื่องอาจเป็นคณิตกรณ์ส่วนบุคคล บางเครื่องเป็นคณิตกรณ์วางตัก
>
>
> แต่ไม่ว่าอย่างไรมันจะทำงานไม่ได้ ถ้าขาดชุดคำสั่งระบบปฏิบัติการและ
>
>
> ชุดคำสั่งประยุกต์อื่นๆ ประการต่อมา คณิตกรณ์จะต้องมีครุภัณฑ์ต่อพ่วง
>
>
> ซึ่งทำหน้าที่หลักสองรูปแบบ คือ นำเข้าข้อมูลไปส่งหน่วยประมวลผลกลาง
>
>
> กับนำข้อมูลที่ประมวลแล้วมาแสดงให้เราดู"
>
> ผมชี้ไปที่จอภาพ
>
>
> "นี่คือเครื่องเฝ้าสังเกตซึ่งอาจหนาเทอะทะแบบจอโทรทัศน์
>
>
> หรือเป็นจอภาพผลึกเหลวที่ให้ความคมชัดกว่า
>
>
> ส่วนครุภัณฑ์ต่อพ่วงที่นำเข้าข้อมูลไปให้หน่วยประมวลผลกลาง
>
>
> อาจอยู่ในรูปหน่วยขับ ก และหน่วยขับ ข ซึ่งสามารถอ่านและบันทึก
> ข้อมูลเก็บไว้ในแผ่นบันทึกชนิดอ่อนปวกเปียก( floopy)
>
>
> หรือในจานบันทึกแบบแข็งที่หน่วยขับ
>
>
> อุปกรณ์นำเข้าและส่งออกข้อมูล ยังมีในรูปแบบอืนๆอีก เช่น
>
>
> เครื่องกราดภาพ ตัวกล้ำและแยกสัญญาณ โทรภาพ
>
>
> แต่ที่ขาดไม่ได้เลย คือสิ่งนี้"
>
> ผมยกคีย์บอร์ดขึ้นมา
> " แผงแป้นอักขระซึ่งเป็นอุปกรณ์สำคัญที่สุดที่เราจะป้อนชุด
> คำสั่งเข้าสู่เครื่องคณิตกรณ์ จะเห็นว่าบนแผงแป้นอักขระจะมีกระดุมหรือ
>
>
> ปุ่มอักขระมากมายมีทั้งที่คุ้นเคยกันดี เช่น มหัพภาค อัฒภาค ทวิภาค วิภัชภาค
> ยัติภังค์ ปรัศนี อัศเจรีย์ เสมอภาค สัญประกาศ ทีฆสัญญา กับที่ยังไม่ได้บัญญัติ
> ศัพท์ เช่น กระดุมสอดแทรก กระดุมเข้าไป กระดุมหลบหนี กระดุมอวกาศถอยหลัง
> หรือ backspace..."
>
>
>
>
>
> วันนั้นไม่มีใครได้ดูคลิปวิดีโอ
>
>
>
>
>
> ต่อมาผมได้รับผลการประเมินการสอนว่า
>
>
> "ไม่น่าพอใจ และพูดภาษาไทย แต่ไม่รู้เรื่อง"
โดย: จิ๊กกี [14 มี.ค. 52 7:43] ( IP A:194.209.66.41 X: )
--------------------------------------------------------------------
และ จากhttp://www.suanboard.net/view.php?p=view&kid=38372&in=1
" ศักยภาพของภาษาไทยกับการสอนเท็คโนโลยีสมัยใหม่ "


บทความเรื่อง

“กระดุมอวกาศถอยหลัง”

สรจักษ์ ศิริบริรักษ์

จากนิตยสาร แพรว 25 ธันวาคม 2549



-----------------------------------------------------------------------------------------

สัปดาห์ที่ผ่านมา ผมถูกรุ่นน้องขอร้องให้ไปบรรยายกะทันหันวันรุ่งขึ้นเรื่องการใช้ คอมพิวเตอร์เบื้องต้นที่ศูนย์ฝึกอบรมของหน่วยราชการ เพราะวิทยากรซึ่งก็คือสามีของเธอ ป่วยกะทันหัน



เธอให้ข้อมูลว่าผู้เข้ารับการอบรมชุดนี้เป็นข้าราชการที่ถูกบังคับให้มาอบรมเพราะไม่ผ่าน การประเมินความรู้ด้านสารสนเทศ บางคนซีแปดซีเก้าแต่มีแนวคิดศักดินา เห็นเอกชนคน ไม่มียศเป็นบริวารไปหมด ขอให้ผมอดทนบรรยายให้จบตามหัวข้อ อย่าโต้ตอบ ผมรับปาก



เมื่อไปถึงห้องบรรยาย ผมก็เริ่มเข้าใจคำพูดของรุ่นน้อง แต่ละคนคุยกันอื้ออึง ขณะผมแนะนำตัว ชายคนหนึ่งพูดเสียงดังให้ผมสอนวิธีแชตหาคู่ การดูคลิปวิดิโอ และเว็บ ไซต์โป๊ หลายคนหัวเราะสนับสนุน ผมต้องตะล่อมให้เข้าสู่บทเรียนว่า "ได้ครับ แต่ต้องหัด เปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ก่อน จึงจะเข้าไปดูได้"



ได้ผล ทุกคนเริ่มหาปุ่มเปิดเครื่อง และความโกลาหลก็เริ่ม เพราะวิธีเปิดปิดของเครื่องแต่ ละรุ่นไม่เหมือนกัน และที่น่าเวียนหัวที่สุดคือ ทำทุกอย่าง แต่เครื่องไม่ทำงาน หาอยู่นานจึง พบว่าปลั๊กไม่ได้เสียบ แค่เปิดครบทุกเครื่องก็ถึงเวลาพักทานกาแฟแล้ว



หลังหมดเวลาพัก ผู้เข้าอบรมก็ยังยืนสูบบุหรี่หรือจับกลุ่มคุยกัน ผมต้องประกาศผ่านไมค์เชิญ เข้าห้อง บางคนมองด้วยความไม่พอใจ ผมชี้แจงว่าต้องรีบสอน "เพราะยังมีอุปกรณ์ต่อพ่วงอีกมากมายที่ต้องเรียนรู้ เช่น มอนิเตอร์ คีย์บอร์ด เมาส์ โมเด็ม ยูพีเอส..."



คุณผู้หญิงคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมาว่า "ขอโทษนะคะ ตามระเบียบสำนักนายกฯ เวลาพิมพ์ เอกสารราชการต้องใช้ภาษาไทย ช่วยแปลไอ้เตอร์ๆ เด็มๆ อะไรของคุณให้เป็นคำไทย หน่อยได้ไหมคะ จะได้ก่อประโยชน์กับการทำงานบ้าง..." มีเสียงลอยมาตามลดให้ได้ยินจากท้ายห้องว่า เด็กสมัยนี้ ติดไทยคำฝรั่งคำ อยากให้รู้ว่าจบนอก



ผมฉุนกึก สูดหายใจยาว "ได้ครับ งั้นเอาใหม่ เรารู้วิธีเปิดเครื่องคณิตกรณ์แล้ว บาง เครื่องอาจเป็นคณิตกรณ์ส่วนบุคคล บางเครื่องเป็นคณิตกรณ์วางตัก แต่ไม่ว่าอย่างไร มันจะ ทำงานไม่ได้ ถ้าขาดชุดคำสั่งระบบปฏิบัติการและชุดคำสั่งประยุกต์อื่นๆ"



"ประการต่อมา คณิตกรณ์จะต้องมีครุภัณฑ์ต่อพ่วงซึ่งทำหน้าที่หลัก สองรูปแบบคือ นำเข้าข้อมูลไปส่งหน่วยประมวลผลกลางกับนำข้อมูลที่ประมวลแล้วมาแสดงให้เราดู"ู



ผมชี้ไปที่จอภาพ "นี่คือเครื่องเฝ้าสังเกต ซึ่งอาจหนาเทอะทะแบบจอโทรทัศน์หรือเป็นจอภาพผลึกเหลวที่ให้ความคมชัดกว่า ส่วนครุภัณฑ์ต่อพ่วงที่นำเข้าข้อมูลไปให้หน่วยประมวลผลกลางอาจอยู่ในรูปหน่วยขับ ก และหน่วยขับ ข ซึ่งสามารถอ่านและบันทึกข้อมูลเก็บไว้ใน แผ่นบันทึกชนิดอ่อนปวกเปียก (floopy) หรือในจานบันทึกแบบแข็งที่หน่วยขับ ค"



"อุปกรณ์นำเข้าและส่งออกข้อมูล ยังมีในรูปแบบอื่นๆอีก เช่น เครื่องกราดภาพ ตัวกล้ำและแยกสัญญาณ โทรภาพ แต่ที่ขาดไม่ได้เลย คือสิ่งนี้"



ผมยกคีย์บอร์ดขึ้นมา "แผงแป้นอักขระ ซึ่งเป็นอุปกรณ์สำคัญที่สุดที่เราจะป้อนชุดคำสั่งเข้าสู่ เครื่องคณิตกรณ์ จะเห็นว่าบนแผงแป้นอักขระจะมีกระดุมหรือปุ่มอักขระมากมาย มีทั้งที่คุ้นเคยกันดี เช่น มหัพภาค อัฒภาค ทวิภาค วิภัชภาค ยัติภังค์ ปรัศนี อัศเจรีย์ เสมอภาค สัญประกาศ ทีฆสัญญา กับที่ยังไม่ได้บัญญัติศัพท์ เช่น กระดุมสอดแทรก กระดุมเข้าไป กระดุมหลบหนี กระดุมอวกาศถอยหลัง หรือ backspace..."



วันนั้นไม่มีใครได้ดูคลิปวิดีโอ ต่อมาผมได้รับผลการประเมินการสอนว่า "ไม่น่าพอใจ และ พูดภาษาไทย แต่ไม่รู้เรื่อง"